Een half jaar later...

We zijn gekomen en gegaan in redelijke stilte. Nu we een korte tijd thuis zijn, wil ik graag zelf nog wat schrijven. 
Wie weet aan de nieuwschierige anonieme lezer van het reisblog, vrienden, vriendinnen en familie. 

De afgelopen zes maanden met een lege agenda en 4.5 maand kamperen waren ronduit boeiend. Er ging heel wat in ons om bij ons vertrek naar Mongolie op 10 april. Via Kaapstad zijn we weer thuisgekomen. Iedere dag stonden we voor keuzes, vaak makkelijk en soms heel lastig. Mocht je wat gelezen hebben, ik hoop dat je hebt meegevoeld en beleefd!
Voor de reis was ik best wat bezig met de kleur van het gras aan de overkant, andere landen. In ieder land hebben we zoveel gastvrije en lieve families ontmoet die ons opnamen als eigen familie. Niet zozeer de vergezichten van landschappen, maar de lieve lokale mensen hebben de landen kleur gegeven.
Maar ook de keuze en vrijheid om weer terug te gaan naar Nederland, opnieuw te starten, me druk te maken over een nieuw huisje en zin hebben in het 2e deel van mijn studie geven een heel fijn gevoel. 

Een speciaal dankwoordje aan mijn ouders en broer die dit mede hebben mogelijk gemaakt door mij een rugzak vol warmte iedere dag te laten dragen. 
Aan Tim, waarmee ik 20.000 kilometer met dikke pret heb doorgebracht.
Aan Linnet, lief vriendinnetje die elke week dit half jaar een brief heeft geschreven naar huis zodat ik bij thuiskomst een heerlijke stapel post had om te lezen.
En natuurlijk aan alle andere lieve mensen met lieve berichtjes! 

Dank! voor de mogelijkheid om zoiets moois te kunnen ondernemen en ook om weer terug te komen in een heerlijk land om te beginnen met een nieuw hoofdstuk, coschappen. 

Liefs, Simone